Ο Αντώνης Συρίγος κατά την τοποθέτησή του επί του προϋπολογισμού 2016

«Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, εγώ θα αρχίσω pianissimo και βλέπουμε. Διότι προηγουμένως πολλά κρεσέντο σε αυτήν την Αίθουσα ακούστηκαν. Ο προϋπολογισμός είναι το βασικό δείγμα γραφής της πολιτικής κάθε κυβερνήσεως. Είναι ο κορμός καθʼ όσον οι προϋποθέσεις ασκήσεως μιας αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής που συνάμα θέλει να έχει και κοινωνικό χαρακτήρα και να ανακουφίζει τα στρώματα του πληθυσμού που υποφέρουν και έχουν πληγεί από την κρίση, πρέπει να βασίζεται και σε άλλα ζητήματα, σε άλλες βάσεις οι οποίες είναι παράλληλες. 

 

Ποιες είναι αυτές, δηλαδή τα μεγέθη αυτά τα οποία καθορίζουν, παρότι δεν είναι οικονομικά - προεχόντως είναι πολιτικά - τα ζητήματα της οικονομίας; Ένα τέτοιο μέγεθος είναι το γεωπολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει μία οικονομία και λειτουργεί. Ένα άλλο είναι η πολιτική σταθερότητα, που δρα ευεργετικά στην οικονομία και τέλος, ένα τρίτο βασικότατο είναι η ύπαρξη ενός μίνιμουμ κοινωνικού consensus γύρω από στρατηγικά θέματα ως αποτέλεσμα ενός ευρέος διαλόγου ή τουλάχιστον η διεξαγωγή ενός τέτοιου διαλόγου. 

 

Είναι προφανές και αποδεικνύεται καθημερινά από την εν γένει άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής ότι όλα τα παραπάνω τα έχει λάβει υπόψη της η Κυβέρνηση αυτή μέσα στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που κυβερνά, που δεν έχει δηλαδή κλείσει ούτε καν ένα χρόνο, ούτε σαράντα χρόνια, ούτε είκοσι, ούτε πέντε. Για την Αντιπολίτευση, βέβαια, ο ένας χρόνος είναι - φαίνεται - πολύ μεγάλο διάστημα, για να συμμαζέψει κανείς τα ερείπια και να διορθώσει λάθη πολυετών πολιτικών επιλογών. 

 

Είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος χρόνος, για να φτιάξει ό,τι δεν έγινε ούτε καν τα τελευταία χρόνια κατά τα οποία δυστυχώς η μόνη πολιτική που ασκήθηκε ήταν είτε η εύκολη λήψη υφεσιακών μέτρων είτε, όπου ήταν δύσκολο, η αναβολή αναγορευθείσα ως υψίστη πολιτική ελλείψει άλλου, κατά το λαϊκό ρήμα «βλέποντας και κάνοντας», η αναβολή, το μέγιστο πολιτικό καταφύγιο από αρχαιοτάτων χρόνων. Και «το δʼ αναβαλού» ζήτησε να διδαχθεί ο Στρεψιάδης. Και «το δʼ αναβαλού», λοιπόν! Η πολιτική για όλα και η εκ του ασφαλούς μετέπειτα κριτική προς την Κυβέρνηση τη σημερινή που με δύσκολους και λεπτούς χειρισμούς επιχείρησε να τακτοποιήσει με τον πιο πρόσφορο τρόπο και τον πιο επιεικέστερο τρόπο δυσεπίλυτα και χρόνια προβλήματα.

 

Βαδίζει η Κυβέρνηση αυτή στην οποία πριν λίγο καιρό εδώσαμε ψήφο εμπιστοσύνης χειριζομένη προσεκτικά το προσφυγικό και ζητήματα που μας καθορίζονται από το γεωπολιτικό μας περιβάλλον, ισορροπώντας -και είναι μία δύσκολη εξισορρόπηση- ανάμεσα στον ανθρωπισμό και στην ασφάλεια. Βαδίζει προς την πλήρη εξασφάλιση οικονομικής σταθερότητας με την πολιτική σταθερότητα που έχει ήδη κατοχυρώσει με την παρουσία της στο τιμόνι της χώρας όταν ως γνωστόν είναι σήμερα η μόνη συμπαγής και όρθια πολιτική δύναμη εν σχέσει με τους υπόλοιπους -όχι όλους βέβαια- που ταλανίζονται από εσωτερικές πολιτικές και ιδεολογικές κρίσεις και διχασμούς. 

 

Επιδιώκει ένα μίνιμουμ consensus της κοινωνίας μέσω του διαλόγου του ειλικρινούς και είναι η μόνη που έχει τη δυνατότητα να αναλάβει σοβαρές πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Υπʼ αυτήν την έννοια, σφάλλουν όσοι άκριτα έσπευσαν να επικρίνουν την πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού για τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών που θα μπορούσε να οδηγήσει όχι σε οικουμενικές κυβερνήσεις ή συγκυβερνήσεις, όπως κάποιοι ίσως ήλπισαν μάταια, αλλά στην έναρξη ενός ειλικρινούς διαλόγου. 

 

Τον Αύγουστο ψηφίστηκε από ευρυτάτη πλειοψηφία αυτό που σήμερα κρίνεται ως ολέθριο και επικατάρατο. Ας ανατρέξει κάποιος στα κείμενα των νόμων και θα το διαπιστώσει. Είναι αναλυτικά τα κείμενα και πολύ πρόσφατα τα γεγονότα. Αυτά που υπερψηφίστηκαν τότε ως επιβαλλόμενα και φιλοευρωπαϊκά, ως μέρος του «φέρτε οποιαδήποτε συμφωνία», σήμερα αποκρούονται ως καταστροφικά. Σχιζοειδής πολιτική αντίληψη; Αντιφατικές τάσεις και αμφιταλαντευόμενες διαθέσεις; Λανθασμένες αναγνώσεις κειμένων; Τέλος πάντων! Σε κάθε περίπτωση σας υπενθυμίζω κάποιες μαγικές λέξεις που έγιναν μέρος της πρόσφατης πολιτικής και οικονομικής μας ιστορίας: Πώληση ΑΤΕ, PSI, κούρεμα, ομολογιούχοι, Ζάππειο, Siemens, λίστες κλπ.

 

Κλείνοντας, αρκούμαι να μνημονεύσω μία φράση που περιγράφει - πιστεύω - χαρακτηριστικά την έννοια του φετινού προϋπολογισμού που καλούμεθα να συζητήσουμε. «Η κατάρτιση του προϋπολογισμού του επομένου οικονομικού έτους βασίζεται σε συντηρητικές εκτιμήσεις. Και τούτο διότι δεν λαμβάνεται εξ ολοκλήρου υπόψη η έναρξη ενός ενάρετου κύκλου στην οικονομία από την επιτυχή έκβαση τριών αλληλένδετων διαδικασιών που αποτελούν τον βραχυπρόθεσμο οδικό χάρτη της Κυβέρνησης για την οριστική έξοδο». (βλ. Εισηγητική έκθεση, αρχή) 

 

Κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να λογαριάσουμε πώς προχωρούμε. Η Κυβέρνηση το έχει λογαριάσει. Ας το λογαριάσουμε και όλοι οι υπόλοιποι. Η στιγμή είναι καίρια. 

 

Και απευθυνόμενος προς την Κυβέρνηση, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι ο ελληνικός λαός είναι ένας λαός ο οποίος έχει περάσει μπόρες, έχει περάσει φοβερές καταστάσεις, έχει βρεθεί σε πολύ επικίνδυνα σημεία στην ιστορία του και τα ξεπέρασε. Ένα πράγμα δεν μπορούσε ούτε μπορεί να αντέξει: Θέλει δικαιοσύνη. Η έλλειψή της φαρμακώνει.

 

Συνεπώς, διενεργείστε έρευνες, ελέγξτε τις λίστες, αποδώστε υπεύθυνα τη δικαιοσύνη. Μόνο αυτό μπορεί να εξουδετερώσει τις δυσκολίες και την οικονομική πίεση ή τουλάχιστον να την καταπραΰνει. Οι άλλοι δεν το έπραξαν ορθά. Εμείς πρέπει να το κάνουμε. Η Ιστορία θα μας κρίνει όλους.»

Newsroom Cyclades Voice