Το κλάμα ως μορφή επικοινωνίας

Δημοσίευση: 20.06.2015, 10:57
Τελευταία Ενημέρωση: 20.06.2015, 10:58

Σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν ότι τα βρέφη κλαίνε για πολλούς λόγους και ότι το κλάμα είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Για τα βρέφη τα δάκρυα χρησιμεύουν ως ένα σημαντικό εργαλείο επικοινωνίας επιτρέποντάς τους να δείξουν την ανάγκη τους για φροντίδα. Με το κλάμα αντιδρούν και στα διάφορα ερεθίσματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν, αλλά αισθάνονται, όπως ο πόνος. Αυτή η μορφή επικοινωνίας εκδηλώνεται και στην ενήλικη ζωή...

*Γράφει η Ντομινίκ Μαράκη 

Αρκεί λοιπόν να αποδεχτούμε ότι το κλάμα είναι μια φυσιολογική συναισθηματική αντίδραση σε ορισμένα συναισθήματα, όπως θλίψη, πόνο, απογοήτευση. Τα ανθρώπινα δάκρυα έχουν και ψυχολογική αξία όταν εκφράζονται αυτά τα συναισθήματα. Πέραν των θλιβερών εκφράζονται και χαρούμενα συναισθήματα. Σκεφτείτε τα δάκρυα χαράς όταν σας έκαναν πρόταση γάμου ή όταν αναρρώσατε από μία ανίατη ασθένεια. Είναι οι στιγμές που το κλάμα επικοινωνεί τις λέξεις που δεν λέγονται. 

Για κάποιους είναι δύσκολο να κλάψουν. Συγκρατούν τα δάκρυα τους ίσως από ντροπή και ένα γερό σφίξιμο στο στομάχι ή ένας κόμπος στο λαιμό είναι αρκετά για να σιωπήσουν. Όταν αδυνατούμε να κλάψουμε, εντοπίζεται το φαινόμενο της αλεξιθυμίας που δηλώνει δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων. Βαθύτερα όμως θέματα σχετίζονται με την δυσκολία ειλικρινής δυνατότητας επικοινωνίας, πέραν της ‘τυπικής’.

 Όταν οι άνθρωποι καταστέλλουν την παρόρμηση τους να κλάψουν, επηρεάζουν κανόνες βασικής βιοχημείας του σώματος με διαφορετικό τρόπο, από ότι αν επέτρεπαν στα συναισθήματα να απελευθερωθούν. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα ‘καταπιεσμένα συναισθήματα’ μπορεί να προκαλέσουν αλλαγές που εκδηλώνονται σε κλινικά συμπτώματα, όπως υψηλή πίεση του αίματος. Νευρο-επιστήμονες υποστηρίζουν επίσης, ότι το κλάμα βοηθάει το σώμα να διαλύσει μια συσσώρευση ορμονών του στρες. Για παράδειγμα, μετά από ένα αγχωτικό γεγονός, ένα δάκρυ μπορεί να ενθαρρύνει πτώση του καρδιακού ρυθμού. 

Και ενώ η ψυχολογία επιμένει ότι το κλάμα είναι φυσικό και λυτρωτικό, η κουλτούρα και τα στερεότυπα του πολιτισμού γαλουχούν τους ανθρώπους με άλλα μηνύματα. Η φράση: ‘οι άντρες δεν κλαίνε’, έχει επικρατήσει σε ορισμένες κοινωνίες. Κι αυτό φαίνεται να συμβαίνει γιατί οι άντρες φοβούνται την κριτική όταν φανεί μια μορφή ‘συναισθηματικής αδυναμίας’. Μια μικρή αναδρομή στην ιστορία όμως θα δείξει ότι, τα δάκρυα ενός άντρα στο δυτικό πολιτισμό ήταν σημάδι ακεραιότητας και αντρισμού. 

Το κλάμα μπορεί να οριστεί σαν απάντηση μιας συναισθηματικής κατάστασης που βιώνουμε ή έχουμε βιώσει. Ακόμα από πολύ μικρή ηλικία το κλάμα είναι συνδεδεμένο με την ανάπτυξη της αυτό-συνείδησης. Είτε πρόκειται για φυσική ανάγκη, είτε για έκφραση συναισθημάτων ή για μέσο επικοινωνίας. Σε όλες τις περιπτώσεις το άτομο συνειδητά γνωρίζει τον λόγο που κλαίει. Πολύ περισσότερο, αναγνωρίζουμε την ικανότητά μας να δείχνουμε συμπόνια και συμπάθεια στα ποικίλα γεγονότα των συνανθρώπων και αυτό είναι θεμέλιο ηθικής και πολιτισμού.
 
* Η Ντομινίκ (Κυριακή) Μαράκη είναι 
Χορο-κινητική  Ψυχοθεραπεύτρια-Καθηγήτρια Χορού
Δίπλωμα-Έρευνα στη Διαφορετικότητα και Ισότητα
dominique.maraki@yahoo.com

Εισάγετε το σχόλιό σας

Όνοματεπώνυμο


E-mail:


Κείμενο
0 από 1500 χαρακτήρες



Παρακαλώ γράψτε το νούμερο που βλέπετε παρακάτω στο πεδίο 122


Το μήνυμα σας ΔΕΝ θα δημοσιευτεί εάν:
  • Περιέχει υβριστικά, συκοφαντικά, ρατσιστικά, χυδαία,
    προσβλητικά ή ανάρμοστα με οποιοδήποτε άλλο τρόπο σχόλια.
  • Παραβιάζει το νόμο ή υποκινεί ανθρώπους να διαπράξουν κάποιο έγκλημα.
  • Προκαλεί βλάβη σε ανηλίκους με οποιονδήποτε τρόπο.
  • Παραβιάζει τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
  • Περιέχει στοιχεία που μπορεί να επηρεάσουν δικαστικές διαδικασίες.
  • Διαφημίζει προϊόντα ή υπηρεσίες ή διαδικτυακούς τόπους .
  • Περιέχει προσωπικές πληροφορίες (διεύθυνση, τηλέφωνο κλπ).
  • Δεν είναι σχετικό με το συγκεκριμένο Debate.
Δεν δημοσιεύονται σχόλια γραμμένα σε greeklish ή/και κεφαλαία.